Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 3, t. 75-112
s. 1, t. 1-36
s. 2, t. 37-74
s. 3, t. 75-112
s. 4, t. 113-147
Tekst główny
Tekst główny
Wp - Wydanie polskie
Wp1 - Pierwsze wydanie polskie
Wp2 - Zadiustowany nakład Wp1
Wp3 - Poprawiony nakład Wp2
Wp4 - Zrewidowany nakład Wp3
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
Wp - Wydanie polskie
Wp1 - Pierwsze wydanie polskie
Wp2 - Zadiustowany nakład Wp1
Wp3 - Poprawiony nakład Wp2
Wp4 - Zrewidowany nakład Wp3
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 109-112

Różne łuki w źródłach

! miniat: wycinek komb. Wp1, t. 111 i 1. ćwierćnuta 112 + t. 135 i 1. ćwierćnuta 136, tylko górna 5-linia.                EZnieU1 = 2 łuki , krótki w nawiasie + oznaczenie volt

Łuk w źródłach w t. 109-112

! miniat: wycinek komb. Wp1 cały ten łuk, tylko górna 5-linia.                      EZTU łuk i volty

 

Łuk w źródłach w t. 111/135-112/136

EZnieU łuk i volty

Krótszy łuk występujący w źródłach przy powtórzeniu tej frazy (t. 109/133-112/136) jest prawdopodobnie wynikiem pomyłki kopisty przygotowującego podkład dla Wp1 na podstawie [A] – mógł on np. spojrzeć na podobnie wyglądające (w partii pr.r.) t. 85-88. W tekście głównym podajemy dłuższy łuk, który wydaje się lepiej współgrać z jednorodnym, gładkim akompaniamentem.

Dowiedz się więcej »

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia:

notacja: Łuki

Brakujące oznaczenia na źródłach: Wp1, Wp2, Wp3, Wp4, Wn1