op. 2, Wariacja IV, wersja pierwotna

  t. 1-12

Odtworzenie notacji ApI nastręcza szereg problemów:

• Tak jak w przypadku pozostałych wariacji, w wielu miejscach wpisane są dwie wersje (niekiedy więcej). Wcześniejsza, pisana normalnej wielkości pismem, stanowi prawdopodobnie pierwszy, roboczy zapis tej wariacji. Późniejsza, zaszkicowana najczęściej drobnymi nutami na tej samej pięciolinii co wersja podstawowa, zawiera odmiany pokrywające się z finalną wersją A lub zbliżone do niej.
• Niektóre powtarzające się figury sześć­dziesięcioczwórkowe zapisane są skrótowo przez wyrysowanie jedynie odpowiednio nachylonych belek wiązania.
• Niemal wszystkie tworzące główną linię melodyczną szesnastki pr.r. zapisane są bez użycia przenośnika oktawowego (aż do f⁴), dzięki czemu zarówno wyraźnie widać skoki kończące każdy pasaż, jak i zachowana jest naturalna relacja graficzna partii obu rąk. Dla ułatwienia odczytania Chopin większość z nich opatrzył nazwami literowymi, co okazało się pomocne, gdyż w wielu miejscach zapis nutowy zawiera błędy (pomyłki w zapisie nut z większą liczbą linii dodanych należą do najczęst­szych błędów autografów Chopinowskich w ogóle).

Notację tę staramy się, na ile to możliwe, odtworzyć w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"). Natomiast w transkrypcji merytorycznej ("redakcja") dostosowujemy pisownię do tej, której Chopin użył w A. Tam, gdzie występują alternatywne wersje, za tekst ApI przyjmujemy zapis pierwotny, podając inne wersje jako warianty.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia:

notacja: Skróty pisowni i inne