op. 2, Wariacja IV, wersja pierwotna

Odtworzenie notacji ApI nastręcza szereg problemów:

• Tak jak w przypadku pozostałych wariacji, w wielu miejscach wpisane są dwie wersje (niekiedy więcej). Wcześniejsza, pisana normalnej wielkości pismem, stanowi prawdopodobnie pierwszy, roboczy zapis tej wariacji. Późniejsza, zaszkicowana najczęściej drobnymi nutami na tej samej pięciolinii co wersja podstawowa, zawiera odmiany pokrywające się z finalną wersją A lub zbliżone do niej.
• Niektóre powtarzające się figury sześć­dziesięcioczwórkowe zapisane są skrótowo przez wyrysowanie jedynie odpowiednio nachylonych belek wiązania.
• Niemal wszystkie tworzące główną linię melodyczną szesnastki pr.r. zapisane są bez użycia przenośnika oktawowego (aż do f⁴), dzięki czemu zarówno wyraźnie widać skoki kończące każdy pasaż, jak i zachowana jest naturalna relacja graficzna partii obu rąk. Dla ułatwienia odczytania Chopin większość z nich opatrzył nazwami literowymi, co okazało się pomocne, gdyż w wielu miejscach zapis nutowy zawiera błędy (pomyłki w zapisie nut z większą liczbą linii dodanych należą do najczęst­szych błędów autografów Chopinowskich w ogóle).

Notację tę staramy się, na ile to możliwe, odtworzyć w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"). Natomiast w transkrypcji merytorycznej ("redakcja") dostosowujemy pisownię do tej, której Chopin użył w A. Tam, gdzie występują alternatywne wersje, za tekst ApI przyjmujemy zapis pierwotny, podając inne wersje jako warianty.

W ApI pierwsze 8 taktów jest powtarzane, na co wskazują dwie wersje (volty) t. 8, z których pierwsza tworzy połączenie między t. 7 a 1, a druga stanowi odpowiednik t. 8 w A. Standardowych znaków repetycji nie ma, jedynie po t. 8 (1. volta) Chopin umieścił podwójną kreskę taktową (w podobny sposób są w tym rękopisie oznaczone wszystkie repetycje).
Podobnie w t. 9-24.

Podwójna kreska w A oddziela przedtakt 2. części tej wariacji, co nie wynika tu z samej substancji muzycznej – por. wyraźniej wyczuwalne podziały w temacie oraz 1. i 3. wariacji. Chopin nie był konsekwentny we wskazywaniu tego podziału – podwójna kreska przed 4. ósemką taktu znajduje się tylko w temacie (w A i wydaniach) i w 3. wariacji (w ApI).

Obecność dwóch volt w t. 24 dowodzi, że Chopin przewidywał w ApI repetycję 2. części wariacji. W całym utworze w ApI nie ma ani jednego standardowego znaku repetycji, mimo że w kilku miejscach – tak jak tu – alternatywne zakończenia pewnych odcinków świadczą o zamierzonych powtórkach. Patrz też t. 8.

Rękopisy różnią się sposobem zapisania szesnastek l.r. – w ApI znajdują się one na dolnej pięciolinii, natomiast w A Chopin wpisał je na górnej pięciolinii, podkreślając zbiegnięcie się obu rąk na tych nutach.