Zagadnienia : Błędy Wa
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 45-46
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Nie jest jasne, czy akcenty nad oktawami B1-B i B-b miały być w zamyśle Chopina długie czy krótkie, gdyż mimo ściśle analogicznej sytuacji znaki w A mają różną długość. W tekście głównym proponujemy akcenty długie, gdyż akcent A w t. 46 można za taki uznać – także akcent nad es2 w pr.r. jest krótszy niż jego odpowiednik w t. 45. Wersję A odczytaną dosłownie oraz krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB) można jednak uważać za równorzędne warianty. W tej ostatniej wersji różnica między akcentami l.r. (krótkimi) a akcentami pr.r. (długimi) tworzy niuans odpowiadający różnicy między długością akcentowanych nut l.r. () i pr.r. (), a także różnicy ruchliwości i charakteru motywów l.r. i górnego głosu pr.r. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Błędy Wn , Niedokładności A |
||||||||||||||
t. 63
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Począwszy od akordu f-c1-a1 partia l.r. zapisana jest w Wa na dolnej pięciolinii w kluczu wiolinowym. Klucza tego nie odwołano aż do końca taktu, co jest oczywistym przeoczeniem. Notację tę odtwarzamy w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"). W transkrypcji merytorycznej ("redakcja") dopasowujemy układ Wa do pozostałych źródeł, w których zmiany kluczy nie występują. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy wynikające z poprawek |
||||||||||||||
t. 108
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Inaczej niż w t. 103, w A (→Wn→WfSB) nie ma ostrzegawczego przed es2. Bemol dodano w Wf, być może na polecenie Chopina, natomiast w Wa1 wstawiono w tym miejscu podwyższający es2 na e2. Wersja ta, sama w sobie możliwa, jest jednak z pewnością błędna, o czym świadczy – abstrahując od zgodnej wersji pozostałych źródeł – porównanie z analogicznymi t. 104, 120 i 124. Tę błędną adiustację (a może po prostu pomyłkę) sprostowano dopiero w Wa3, zmieniając na . kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Znaki ostrzegawcze , Adiustacje Wf |
||||||||||||||
t. 255
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Jeśli chodzi o kasowniki podwyższające nuty es na e w 2. połowie t. 255, Chopin w A zadowolił się znakami przed akordem l.r. (e1) i 3. trzydziestodwójką (e3). Pozostałe 3 kasowniki potrzebne w dalszej części pasażu dodano w Wn (→Wf,Wa). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Adiustacje Wn , Znak chromatyczny poniżej/powyżej nuty , Niedokładności A |
||||||||||||||
t. 273
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Druga nuta partii l.r. ma w ApI, A (→Wn→Wf) i Wa3 wartość ósemki z kropką, przez co takt liczy o szesnastkę za mało. W pełnej, orkiestrowej wersji tego Tutti fraza wiolonczel (i fagotów) rozpoczyna się od początku taktu punktowaną ćwierćnutą, co mogło zasugerować Chopinowi, że także w wersji na 1 fortepian, po przesunięciu początku na 2. ósemkę nowa wartość powinna być punktowana. Łatwy do wykrycia błąd zauważono i poprawiono tylko w WfSB. Natomiast w Wa1 (→Wa2) pominięto kropkę przedłużającą tę nutę – być może była to nieudana próba poprawienia tego błędu. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy rytmiczne , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Adiustacje WfSB |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »