mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Przeoczenia odwołania alteracji

t. 244

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Przed ostatnią oktawą nie ma znaków chromatycznych w żadnym źródle oprócz Wn3, w którym dodano  przywracający c-c1 (ze względu na zapis z użyciem con 8va wystarczył jeden znak). Błąd Chopina nie ulega w tym kontekście żadnej wątpliwości.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 245

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W ApI nie ma  przywracającego f w przedostatniej szesnastce. Jest to oczywisty błąd, popełniony także w partii fagotów tego rękopisu (ale nie w partii wiolonczel i kontrabasów). A i pozostałe źródła mają poprawny tekst.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji

t. 266

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W żadnym ze źródeł nie ma  przywracającego as2, co jest oczywistym niedopatrzeniem Chopina.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 289

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Akordy 4-nutowe w A (→Wn→Wa,WfSB)

! miniat: wycinek;                        EZnieU = f2 w ostatniej ósemce

Akordy 5-, 4- i 3-nutowe w Wf1 (→Wf2)

tr = EZTU bez bemola b2;                   red = EZTU = kaso h2 + 2 główki h2 + bemol b2
..

Zmiany, niewątpliwie Chopinowskie, wprowadzone w Wf1 (→Wf2) uwzględniamy w tekście głównym jako najpóźniejszą wersję autentyczną. Patrz też obie uwagi w następnym takcie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Autentyczne korekty Wf

t. 291-292

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W tercjowych postępach nie ma w A ani w żadnym z wydań znaków chromatycznych przed dolną nutą 2. szesnastki 3. miary t. 291, co daje h2, górną nutą 1. szesnastki t. 292 (b2) i dolną nutą środkowej szesnastki trioli (b2). Przy odczytaniu dosłownym tylko trzecia z nich ma prawidłowe brzmienie, jednak po dodaniu niewąpliwie przeoczonych pierwszych dwóch znaków – odpowiednio  b2 i  h2 –  przywracający b2 potrzebny jest także tam. Te wyraźne błędy odtwarzamy tylko w transkrypcjach graficznych źródeł (wersje "transkrypcja").

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A