mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 287

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Kreseczki, wyznaczające zakres obowiązywania wskazówki z t. 282-283, biegną we wszystkich źródłach nieprzerwanie do końca Tutti w t. 290. Nie licząc Wf1 (→Wf2), które mają zwykły przenośnik oktawowy, nakazujący wykonanie oktawę wyżej, zapis ten wydaje się uproszczony, gdyż pojawiająca się na 3. mierze t. 287 faktura akordowa uniemożliwia wykonanie z dodanymi oktawami (con 8va). W transkrypcjach merytorycznych (wersje "redakcja") i w tekście głównym odpowiednio precyzujemy ten zapis przez wstawienie 8 na 3. mierze t. 287.

Można się też zastanawiać, czy "con o in", które w A wydaje się dopisane przed zwykłym przenośnikiem oktawowym (8va¯ ¯ ¯), nie miało być w zamyśle Chopina rozumiane jako "oktawami" w początkowej części, a "oktawę wyżej" od 3. miary t. 287. Inaczej mówiąc, byłaby to łączna instrukcja wykonania całego Tutti, a nie opis dwóch możliwości wykonania pierwszej frazy. Chopin liczyłby tu na zdroworozsądkowe podejście wykonawcy, który musiałby się domyślić, że najpierw, dokąd to możliwe, obowiązuje con 8va, a potem, od 3. miary t. 287 – in 8va. Przeciw takiemu rozumieniu tej wskazówki przemawia jednak użycie jej w Fantazji na tematy polskie op. 13, t. 130-148, w kontekście wykluczającym taką interpretację – cały objęty wskazówką temat jest tam bowiem zapisany pojedynczymi nutami, tak iż brak podstaw, by przydzielić con 8va do jednego fragmentu, a in 8va do innego.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa , Niedokładności A

t. 302

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 po  w A

! miniat: wycinek.                   EZTU

Akcent długi pod f w Wn (→Wf1→Wf2)

EZnieU1

Akcent krótki w Wa i WfSB
..

Krótki znak  można traktować jako akcent stowarzyszony z początkowym  lub widełki diminuendo, co zresztą w tym kontekście nie wpływa praktycznie na znaczenie tego znaku. Natomiast umieszczenie go pod 1. szesnastką f, jak jest w Wn (→Wf,Wa), z pewnością jest sprzeczne z zapisem A i intencją Chopina. Różnice długości znaku w poszczególnych wydaniach odpowiadają zapewne różnym jego interpretacjom przez sztycharzy: ci, którzy uznali go za akcent, dali krótki akcent (Wa i WfSB), natomiast diminuendo przybrało formę akcentu długiego, który figuruje w Wn (→Wf1→Wf2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa