mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wn

t. 25-28

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

4 różne łuki w ApI

4 dłuższe i 3 krótsze łuki w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia, t. 26-27 do sf.            t. 25-6 TGTU, 27-8 – końcówki nieco w lewo, pod 3. przednutkę (zrobony EZnieU pierwszy 27)

7 dłuższych łuków w A, interpretacja kontekstowa

TGTU

6 krótszych łuków w Wn1 (→Wn2)

bez drugiego 26, reszta jak ten EZnieU

7 krótszych łuków w Wf, Wa i Wn3

wszystkie jak ten EZnieU
..

Łuczki pod grupami przednutek mają w A różny zasięg, są to jednak z pewnością przypadkowe niedokładności, powiększające się w miarę powtarzania podobnych znaków. Pierwsze 4 łuki świadczą, że Chopin miał niemal na pewno na myśli łuki dochodzące do odpowiednich nut głównych i tę interpretację przyjmujemy w tekście głównym.
W wydaniach łukami objęto tylko przednutki, a ponadto w Wn1 (→Wn2) przeoczono drugi łuk w t. 26 (uzupełniony w pozostałych wydaniach).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf

t. 35

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

g3-des4 w ApI, A, Wf1 i Wn2 (→Wn3,WfSB)

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia, ta ćwierćnuta.          EZTU

g3-c4-des4 w Wn1 (→Wa)

EZnieU1
..

Wersja Wn1 (→Wa) jest z pewnością błędna – widoczne w A niewielkie rozmazanie linii dodanej pod des4 nie jest główką nutową. Błąd poprawio­no w Wf1 (→Wf2) i Wn2 (→Wn3,WfSB), w tym pierwszym być może na polecenie Chopina.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 36

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuta g w ApI i A

! miniat: wycinek, 2. połowa taktu bez 3 szesnastek, obie pięciolinie.         TGTU = ćwierćnuta g

Bez nuty w Wn (→Wf,Wa,WfSB)
..

Brak ćwierćnuty g na 4. mierze taktu to z pewnością niedopatrzenie sztycharza Wn (→Wf,Wa). Nuta ta stanowi naturalny pianistycznie i brzmieniowo pomost między poprzedzającym to miejsce oktawowym postępem a g w akordzie na początku następnego taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 37-38

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

g1 przetrzymane w ApI i A

! miniat: wycinek ApI, t. 37 od 2. miary.                  łuk przetrzymujący g2 w każdym takcie

g1 przetrzymane w ApI i A

! miniat: wycinek A, t. 37 od 2. miary.                  łuk przetrzymujący g1 w każdym takcie

g1 powtórzone w Wn (→Wf,Wa)

Tu bez kliszy 
..

Brak łuków przetrzymujących g1 w tych taktach można by łatwo uznać za przeoczenie sztycharza Wn (→Wf,Wa), zwłaszcza że są one w A mało widoczne. Jednak 4 takty później, w analogicznej frazie odpowiednich łuków przetrzymujących c2 nie ma ani w wydaniach, ani w A, co każe wziąć pod uwagę możliwość Chopinowskiej korekty omawianych taktów w Wn1. Zdaniem redakcji, jest też całkiem prawdopodobne, że nawet jeśli łuki przeoczono, Chopin zaakceptował powtarzanie g1, dające na fortepianie większe możliwości kształtowania niuansów dynamicznych w tym fragmencie o wyraźnie wyczuwalnym charakterze agitato.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 45-46

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Różne akcenty w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek kombinowany, tylko dolna 5-linia, 2 triole 45 + odpowiedni motyw l.r. 46.                     EZnieU 45 i EZTU 46

Akcenty długie w A, możliwa interpretacja

podwójna miniat Corel;           2 x EZnieU

Krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB)

2 krótkie = EZTU

Krótki akcent w t. 46 w Wn3

EZTU tylko 46

Pionowy akcent w t. 46 w Wa

EZnieU1
..

Nie jest jasne, czy akcenty nad oktawami B1-B i B-b miały być w zamyśle Chopina długie czy krótkie, gdyż mimo ściśle analogicznej sytuacji znaki w A mają różną długość. W tekście głównym proponujemy akcenty długie, gdyż akcent A w t. 46 można za taki uznać – także akcent nad es2 w pr.r. jest krótszy niż jego odpowiednik w t. 45. Wersję A odczytaną dosłownie oraz krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB) można jednak uważać za równorzędne warianty. W tej ostatniej wersji różnica między akcentami l.r. (krótkimi) a akcentami pr.r. (długimi) tworzy niuans odpowiadający różnicy między długością akcentowanych nut l.r. () i pr.r. (), a także różnicy ruchliwości i charakteru motywów l.r. i górnego głosu pr.r.
Pominięcie pierwszego akcentu w Wa i Wn3 można przypisać nieuwadze sztycharzy lub niechęci do zaciemniania obrazu znakiem na pięciolinii, pomiędzy nutami. Zmiana kroju akcentu w Wa to specyficzna maniera tego wydania.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Błędy Wn , Niedokładności A