Tekst główny
Tekst główny
ApI - Autograf roboczy partytury
A - Autograf-czystopis
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfSB - Późniejsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zrewidowany nakład Wa2
porównaj
  t. 105-109

W większości źródeł nie ma znaku chromatycznego przed 8. szesnastką t. 104 i 108. Ewentualne wątpliwości co do brzmienia tej nuty rozwiewa wprawdzie następna szesnastka fis3, ale brak  przywracającego f3 po fis2 na początku taktu musi tu być uznany za błąd ze względu na wielokrotne stosowanie w źródłach Wariacji zasady obowiązywania znaków przygodnych na danej wysokości bez względu na użycie przenośnika oktawowego – por. np. t. 35, 39 czy 335. Dodajemy je więc zarówno w tekście głównym, jak i w transkrypcjach merytorycznych źródeł (wersje "redakcja"). Kasowniki dodano także w Wn3.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Przeoczenia odwołania alteracji, Adiustacje Wn, Błędy powtórzone Wn, Błędy powtórzone Wf, Błędy powtórzone Wa

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.