op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 2, Wariacje, całość
W źródłach nie ma kasowników precyzujących brzmienie górnej nuty mordentów. Fraza ta utrzymana jest jednak wyraźnie w tonacji F-dur, na co wskazuje rozmieszczenie poszczególnych akordów w ramach czterotaktu. To, że także Chopin słyszał tu tonację F-dur, a nie B-dur, potwierdzają nuty e2 występujące w figuracji t. 112-113 (116-117), a zwłaszcza w melodii pod koniec t. 188. Pomijanie znaków chromatycznych, precyzujących brzmienie pobocznych nut mordentów, tryli czy obiegników, było w notacji Chopinowskiej raczej regułą niż wyjątkiem.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji
notacja: Ozdobniki
