Wf2
Tekst główny
ApI - Autograf roboczy partytury
A - Autograf-czystopis
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfSB - Późniejsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zrewidowany nakład Wa2
porównaj
  t. 271-272

2 kliniki, 4 kropki w A

! miniat: wycinek.               TGTU

5 kliników w Wn (→Wf,Wa)

! miniat: wycinek Wn1.               5 kliników 172

Precyzyjne Chopinowskie oznaczenia artykulacji – kliniki na początku taktów, kropki dalej – zostały dowolnie ujednolicone w Wn (→Wf,Wa). Tą arbitralną unifikacją znaków staccato objęto cały finał Wariacji. Zdaniem redakcji, na taką decyzję mogło wpłynąć właśnie częste przeplatanie się w A obu rodzajów staccata, podwójnie uciążliwe dla sztycharza:

  • przy odczytaniu, gdyż różnice znaków nie zawsze są oczywiste na pierwszy rzut oka, nie mówiąc już o znalezieniu klucza, którym się Chopin kierował przy dobieraniu jednego lub drugiego rodzaju znaków;
  • przy sztychowaniu, ze względu na konieczność częstego zmieniania sztancy (względnie dwukrotnego opracowywania strony, raz dla kropek, drugi raz dla kliników).

Brak znaku staccato nad ćwierćnutą w t. 271 to zapewne błąd sztycharza.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn, Adiustacje Wn, Kliniki

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina, Warszawa