|
! miniat: wycinek ApI, t. 37 od 2. miary. łuk przetrzymujący g2 w każdym takcie |
|
! miniat: wycinek A, t. 37 od 2. miary. łuk przetrzymujący g1 w każdym takcie |
|
Tu bez kliszy |
Powtarzanie lub przetrzymywanie najwyższych nut motywów budzi wątpliwości zarówno tu, jak i w analogicznych t. 41 i 42. Łuki przetrzymujące te nuty są w obu parach taktów w ApI (w partii fortepianu) i we wszystkich źródłach partii orkiestry (w głosach fletów i klarnetów). A ma łuki w t. 37-38, ale nie w t. 41-42. W Wn (→Wf,Wa) łuków nie ma w żadnym z tych miejsc. Przedstawiony powyżej w szerszej perspektywie stan źródeł można zatem tłumaczyć dwojako:
- Chopin świadomie odchodził od przetrzymywania tych dźwięków, mając na uwadze np. akcent harmoniczny na 4. ćwierćnucie omawianych taktów. Powtarzanie wydaje się w tej ożywionej i rytmicznej frazie bardziej pianistyczne – instrumenty dęte mogą wszak np. zaakcentować brzmiącą nutę bez jej powtarzania, a fortepian nie.
- brak łuków jest wynikiem nieuwagi – najpierw samego Chopina w A (t. 41-42), a potem sztycharza Wn1 (t. 37-38).
W tekście głównym podajemy w obu parach taktów wersję z powtarzanymi nutami, traktując przetrzymania jako równorzędny wariant.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wn, Autentyczne korekty Wn
notacja: Rytm
Powrót do adnotacji