Łuki
t. 29-56
|
Utwór: op. 63 nr 2, Mazurek f-moll
..
As jest typowym szkicem, praktycznie pozbawionym wskazówek wykonawczych – jedyny wyjątek stanowi łuk łączący przednutkę z 1. ćwierćnutą t. 41 i być może kropka staccato nad tą ćwierćnutą. Braku oznaczeń nie uważamy za warianty, gdyż są one tylko cechą "szkicowości" tego rękopisu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne |
|||||
t. 30-31
|
Utwór: op. 63 nr 2, Mazurek f-moll
..
Łuk przetrzymujący c1 dodano w Wn3 zapewne w analogii do t. 22-23. Palcowanie Chopinowskie w WfS potwierdza tu powtórzenie dźwięku c1 w t. 31. [aczkolwiek ja tam nie widzę palcowania...] W As Chopin zapisał tylko szkic melodii, który potem jeszcze zmieniał i uzupełniał. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
|||||
t. 44
|
Utwór: op. 63 nr 2, Mazurek f-moll
..
Z powodów wskazanych w uwadze do t. 4, w tekście głównym proponujemy przedłużenie łuku do końca frazy. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
|||||
t. 45-46
|
Utwór: op. 63 nr 2, Mazurek f-moll
..
W Wf t. 46 jest pierwszy w nowej linii tekstu, a łuk frazowy rozpoczyna się w nim równocześnie z kontynuacją łuku przetrzymującego f2. Sugeruje to, że także ten łuk jest kontynuacją łuku z poprzedniego taktu, jednak na końcu t. 45 znajduje się tylko początek łuku przetrzymującego. Zarówno w Wn, jak i w WaW łuk rozpoczyna się od 1. ósemki t. 46, możliwe jednak, że Chopin chciał w tym wypadku poprowadzić łuk od momentu uderzenia nuty, a więc od ósemki f2 w t. 45. Taką interpretację uznajemy za tekst Wf i przyjmujemy w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niepewna kontynuacja łuku |
|||||
t. 48-49
|
Utwór: op. 63 nr 2, Mazurek f-moll
..
Tekst główny pochodzi z Wf (→WaW). Ze źródłowego punktu widzenia nie ma podstaw do kwestionowania wersji Wf – patrz uwaga do t. 8-9. Z drugiej strony, tego rodzaju nieuderzana przednutka jest zjawiskiem u Chopina niespotykanym, toteż uwzględniając ewentualność pomyłki w notacji Wf, uważamy analogiczną do t. 8-9 wersję Wn za dopuszczalny wariant. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne |