Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 1, t. 1-21
s. 1, t. 1-21
s. 2, t. 22-40
s. 3, t. 41-55
s. 4, t. 56-73
s. 5, t. 74-90
s. 6, t. 91-109
s. 7, t. 110-125
s. 8, t. 126-140
s. 9, t. 141-155
s. 10, t. 156-172
s. 11, t. 173-187
s. 12, t. 188-205
s. 13, t. 206-223
s. 14, t. 224-244
s. 15, t. 245-264
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wn3 - Zadiustowany nakład Wn2
Wn4 - Poprawiony nakład Wn3
Wn1a - Albumowe wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zmieniony nakład Wa1
Wa3 - Zadiustowany nakład Wa2
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wn3 - Zadiustowany nakład Wn2
Wn4 - Poprawiony nakład Wn3
Wn1a - Albumowe wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zmieniony nakład Wa1
Wa3 - Zadiustowany nakład Wa2
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 8-16

Akcenty długie w A

! miniat: wycinek.            TGTU = 5 akcentów długich

4 krótkie i 1 długi akcent w Wf

długi w t. 16

Krótkie akcenty w Wn i Wa

5 krótkich

W A 5 akcentów na początku figur ósemkowych figur pr.r. ma różne długości – najkrótsze są w t. 10 i 12, najdłuższe w t. 14 i 16. Wszystkie mają jednak charakterystyczny dla akcentów długich smukły kształt. Ponieważ nie widać żadnego powodu, by je różnicować, a 2 ostatnie z nich są niewątpliwie długie, interpretujemy wszystkie jako długie i w tej formie podajemy w tekście głównym. W Wf wyraźnie dłuższy jest tylko ostatni z nich, w t. 16, w pozostałych wydaniach znaki ujednolicono jako zwykłe, krótkie akcenty.

Problem rozróżnienia tych dwóch rodzajów akcentów, nie zawsze możliwy do jednoznacznego rozstrzygnięcia, przewija się przez całą Balladę i występuje także w wielu innych utworach Chopina.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności A

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Brakujące oznaczenia na źródłach: A, Wf1, Wf2, WfD, Wn1, Wn2, Wn3, Wn4, Wn1a, Wa1, Wa2, Wa3