![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
![](/build/images/x_button.png)
|
![]() |
Łuki A, odczyt dosłowny EZnieU1 |
|
![]() |
Łuki A, interpretacja kontekstowa EZTU |
|
![]() |
min: dodać obrazek na początku opisu, 2 ćwierćnuty t. 33; EZnieU |
Napisane z rozmachem łuki l.r. wyraźnie obejmują w A grupy pięciu powtarzanych akordów. Ich wcześniejsze rozpoczęcie w Wf (→Wn,Wa) jest wynikiem rutynowego podejścia sztycharza Wf, który za najbardziej prawdopodobne uważał łuki całotaktowe. O tym, że realny zapis A podlegał dość dowolnej interpretacji, świadczy koniec łuku nad t. 32, który mimo że w A sięga aż do t. 33, w Wf kończy się na ostatniej ćwierćnucie t. 32 (w tym wypadku niewątpliwie słusznie).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wf, Niedokładne łuki A, Łuki obejmujące
notacja: Łuki