mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności A

t. 140

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A (→Wf→Wn) nie ma znaku chromatycznego przed 4. ćwierćnutą l.r. Oczywiste, zdawałoby się, przeoczenie Chopina pozostało niezauważone w Wf i większości Wn, poprawiono je tylko w Wa i Wn1a.

W A partia l.r. była w tym takcie poprawiana, tak iż skreślenia zmusiły Chopina do wpisania wersji ostatecznej na sąsiedniej pięciolinii. Przeoczenie bemola nie było jednak spowodowane poprawkami, gdyż w pierwotnym zapisie też go nie było. Zmiana dotyczyła głównie rytmu, zamiast 3. i 6. ćwierćnuty występowały pauzy: . Przed skreśleniem całości Chopin przypuszczalnie zmienił jeszcze ostatni akord:  (oba przykłady należy odczytywać w tonacji Es-dur, z nutami As i as).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Poprawki A , Adiustacje Wn , Skreślenia A , Zmiany akompaniamentu , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf

t. 142-144

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A nie ma bemoli przywracających b2 ani obniżających a2 na as2. Oczywiste przeoczenia poprawiono w Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 146

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A nie ma  przed dolną nutą ostatniej oktawy. Znak dodano w Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 148

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Półtaktowe  w A

EZnieU

Całotaktowe  w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU1

 proponowane przez redakcję

EZTU
..

Zapis A interpretujemy jako niekompletny, a być może pomyłkowy. Chopin wpisał  tylko w 1. połowie taktu, na której w A kończy się linijka tekstu, być może sądząc, że to już cały takt albo po prostu zapominając wpisać dokończenie znaku w nowej linii. W każdym razie rysunek figuracji w tym takcie sugeruje kontynuację crescenda w 2. połowie taktu i to do samego końca, gdyż najwyższa nuta przypada dopiero na początek następnego taktu (inaczej niż w poprzednich dwóch). Z tego względu, w tekście głównym początek znaku wzorujemy na poprzednich, analogicznych taktach, a zakończenie doprowadzamy do końca taktu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 153

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A nie ma  przed 2. ósemką (e2) i 3 kasowników na 5. ćwierćnucie taktu (H-h i h1). Wszystkie znaki dodano już w Wf (→Wn,Wa). W tekście głównym dodajemy ponadto ostrzegawcze kasowniki przed g2 i a2. Ten ostatni dodano również w Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf , Niedokładności A