Zagadnienia : Akcenty długie
t. 46
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Skrócenie Chopinowskich akcentów długich to bardzo częsta niedokładność pierwszych wydań. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf |
||||||||
t. 48-51
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Trzy z czterech akcentów l.r. w połowie każdego z tych taktów to niewątpliwe akcenty długie – tylko ten w t. 48 może budzić wątpliwości. Widząc znak, który mógł łatwo zidentyfikować jako zwykły, krótki akcent, sztycharz Wf (→Wn,Wa) nadał taką postać wszystkim czterem znakom. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Niedokładności A |
||||||||
t. 58-63
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Cztery niewątpliwe akcenty długie w t. 58-59 i 62-63 odtworzono dość dokładnie w Wf (→Wa) – znaki przecinają laseczkę 1. nuty każdego z tych taktów, co sugeruje ich związek z tą nutą i akcentujący charakter. Natomiast w Wn znaki przesunięto, tak iż wyglądają raczej jak akcenty dla 2. nuty taktu. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn |
||||||||
t. 102-104
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Z sześciu znaków i wpisanych w A odtworzono w wydaniach tylko trzy, z tego dwa w t. 103 niedokładnie – w A znaki są wyraźnie dłuższe w t. 102 niż w następnych. W naszej transkrypcji oddajemy to, interpretując znaki w t. 103-104 jako akcenty długie, gdyż mimo znacznych rozmiarów dotyczą one tylko półnut gis1-gis2 (w t. 102 sięgają aż do półnut fis1-fis2). W każdym razie wszystkie te znaki dynamicznie i wyrazowo podkreślają półnuty gis1-gis2, a ewentualne zróżnicowanie sposobu, w jaki to zostanie osiągnięte, pozostawia się wyczuciu wykonawcy. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Niedokładności Wf |
||||||||
t. 113
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Akcent A jest – jak wiele innych w tej Balladzie – trudny do jednoznacznej interpretacji. W tekście głównym proponujemy akcent długi, odpowiedni dla motywu o charakterze appoggiatury, jednak użycie krótszego znaku można by uzasadnić skróceniem opóźnienia w stosunku do motywów w t. 110 i 111. Wersję wydań można więc traktować jako równorzędny wariant. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |