op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 23, Ballada g-moll
Przed es3 w 4. ósemce Wf (→Wn) ma 
(ostrzegawczy?). Ta niepotrzebna adiustacja (w A nie ma tego znaku!) jest najprawdopodobniej efektem nieporozumenia lub pomyłki przy korygowaniu innego błędu – w Wf widać w tym miejscu ślady usuwania nuty g3 (wydrukowanej bez potrzebnego na tej wysokości ). Korektor – być może nawet Chopin – widząc oktawę z tylko przed dolną nutą, mógł w pierwszym odruchu dodać drugi , zwłaszcza jeśli przed chwilą dopisywał bemole w partii l.r. Po zorientowaniu się, że chodzi tu o błąd tercjowy, oznaczył zmianę wysokości nuty, co sztycharz zrealizował, przenosząc główkę wraz z . Zbędnego znaku nie uwzględniono w Wa.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błąd tercjowy, Autentyczne korekty Wf, Adiustacje Wf
notacja: Wysokość
