Wn1
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wn3 - Zadiustowany nakład Wn2
Wn4 - Poprawiony nakład Wn3
Wn1a - Albumowe wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zmieniony nakład Wa1
Wa3 - Zadiustowany nakład Wa2
porównaj
  t. 197

Bez znaku w A

Krótki akcent nad g1 w Wf (→Wn)

Jak EZTU, ale krótki

Akcent długi nad g1 w Wa

EZTU

Akcent długi nad e1, alternatywna propozycja redakcji

! miniat: Corel.                          EZnieU

Akcent dodany w Wf (→Wn) bardziej przypomi­na zwykły, krótki akcent. Jest jednak o wiele bardziej prawdopodobne, że Chopin wpisał dłuż­szy znak, a sztycharz Wf odtworzył go w stan­dardowy sposób. Za przykład takiej sytuacji mogą posłużyć akcenty w t. 201-205, w A nie­wątpliwie długie, a w Wf praktycznie nieróżniące się od omawianego (jak wyglądają typowe, Chopinowskie krótkie akcenty, widać na tej samej stronie A w t. 208-213). Z tego względu w tekście głównym proponujemy akcent długi. Obecność akcentu długiego w Wa najłatwiej wytłumaczyć niedokładnością sztycharza.

Poważniejsza kwestia wiąże się z umiejscowie­niem akcentu – zdaniem redakcji możliwe, że Chopin wpisał go nad e1, co błędnie odtworzono w wydaniach. Uzasadnienie tego podejrzenia – patrz poprzednia uwaga. Akcenty lub inne znaki przypisane pomyłkowo do innych nut zdarzają się także w innych utworach Chopina (por. np. umie­szczony w złym miejscu łuk w t. 172-173 Kon­certu f op. 21, cz. III).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie, Błędy Wf, Autentyczne korekty Wf

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja Jana Ekiera), Warszawa