W tekście głównym zachowujemy w przybliżeniu zakresy widełek 
wpisanych w A. Rozciągnięcie znaków na całe takty, jak to zrobiono w Wf (→Wn,Wa), to częsta maniera wśród sztycharzy Chopinowskich pierwszych wydań. Różnica, choć niewielka, może sugerować błędną interpretację, zwłaszcza przy końcu taktu – trudno przypuszczać, by Chopin chciał przeciągać crescenda poza przedostatnią, najwyższą ósemkę. Patrz też t. 148.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wf, Zakresy widełek dynamicznych
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
