W tekście głównym podajemy uproszczoną pisownię Wf (→Wn,Wa). Mimo iż nie wydaje się, by pauzy były usuwane, Chopin nie zakwestionował tej pisowni, dwukrotnie korygując Wf. Zapis A, choć uzasadniony prowadzeniem głosów, stanowi w tym układzie graficznym niekonieczną komplikację. W analogicznych t. 202-204 zapis całej partii l.r. na dolnej pięciolinii pozwala na bezproblemową notację wszystkich pauz.
NB. Tego typu partyturowa dokładność należy do rzadkości w pisowni Chopina, który na ogół dbał o przejrzystość zapisu, unikając mających tylko formalne znaczenie pauz – por. np. notację ósemkowych motywów I tematu Ballady, t. 8, 10 i analog. (na tej stronie t. 94 i analog.).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wf
notacja: Rytm
