|
|
Bez akcentów w Wn Tu bez kliszy |
|
|
Akcenty długie w Wf, odczyt dosłowny długie akcenty 113-118 i 122-124 (bez 3. linijki) |
|
|
Krótkie akcenty w Wa TGTU |
Brak w Wn akcentów w t. 113-118 i 122-124 to przypuszczalnie niedopatrzenie sztycharza lub samego Chopina. W tym drugim przypadku, akcenty w Wf mogły być dodane przez Chopina np. w korekcie Wf1. Większość znaków w Wf to akcenty długie, choć ich wielkość nie jest jednolita – znaki w t. 116 i 122-124 można by w innym otoczeniu uznać za krótkie. Porównanie z zawierającymi krótkie akcenty t. 87-101 prowadzi do wniosku, że przeniesienie niektórych fragmentów partii pr.r. oktawę wyżej nie wpływa na charakter muzyki omawianych taktów w stopniu usprawiedliwiającym użycie akcentów odmiennej długości. Dłuższe akcenty uważamy tym samym za niedokładne odtworzenie rękopiśmiennego podkładu lub Chopinowskiej korekty, a w tekście głównym proponujemy krótkie akcenty, takie jak za pierwszym razem. Krótkie akcenty wprowadzono również w Wa.
W t. 113-125 w Wn nie ma akcentów (poza t. 119-121), natomiast w Wf są one większe niż w t. 87-101. Zgodnie z wyjaśnieniem w uwadze w t. 111, w tekście głównym podążamy za wersją Wa.
Walny argument – za drugim razem Wn też ma akcenty nad pr.r. (t. 119-121, reszta mogła być przeoczona, bo to jest jedna linijka, wprawdzie zaczyna się niby-sensownie od F-dur, ale potem też nie ma). W każdym razie są nad pr.r. W adnotacji do drugiego razu omówić krótkie-długie i nad-pod.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wf, Błędy Wn, Autentyczne korekty Wf
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki