Tak jak w t. 37, akord z dodatkowym fis uważamy za wersję pierwotną lub pomyłkę w odczytaniu [A] przez sztycharza Wn1.
Tak jak w t. 37, dodany w Wn dźwięk fis uznajemy za pomyłkę sztycharza.
[Chociaż czy to nie jest podejrzane, że w dwóch miejscach się tak samo pomylił? W A ta część nie była przepisana, ale w Wn chyba nie wykorzystywali tej samej płyty, bo rozkład stron się nie zgodził. Ale może sobie przepisywał już ze swojego zrobionego, a nie z autografu?
[Niemal na pewno sobie przepisywał, bo to o wiele łatwiej niż wojować drugi raz z rękopisem... A w ogóle w [A] mogły być np. kreślenia i był niejasny...]
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wn
notacja: Wysokość