Łuk przetrzymujący h odtworzono poprawnie jedynie w Wa2 (→Wa3). Niedokładności pozostałych wydań były następstwem Chopinowskiego sposobu pisania łuków przetrzymujących jako krótkich, dość grubych łuków, niebiegnących od nuty do nuty, lecz umieszczonych przy nucie dołączanej (por. np. pierwszą stronę autografu Mazurka G op. 50 nr 1, zwłaszcza oktawy e-e1 w t. 18-20 i 22-24). W omawianych taktach Poloneza partie obu rąk (4 głosy!) zapisane są na dolnej pięciolinii, co mogło dodatkowo utrudnić prawidłowe zrozumienie i odtworzenie tego łuku.
Podobnie 2 takty dalej.
Kończący się w tym samym miejscu łuk Wf (→Wa) nad t. 198-200 omawiamy oddzielnie.
Porównanie wersji Wn i Wf (→Wa1) nasuwa przypuszczenie, że łuki w były zapisane niedokładnie. O słuszności adiustacji redaktorów Wa2 (→Wa3) przekonuje analiza głosów w tym miejscu, a także podobnych taktów 139-141, 159-161 i 218-220.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wf, Błędy Wn
notacja: Rytm