Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 6, t. 83-97
s. 1, t. 1-16
s. 2, t. 17-34
s. 3, t. 35-48
s. 4, t. 49-64
s. 5, t. 65-82
s. 6, t. 83-97
s. 7, t. 98-112
s. 8, t. 113-126
s. 9, t. 127-157
s. 10, t. 158-185
s. 11, t. 186-214
s. 12, t. 215-243
s. 13, t. 244-267
s. 14, t. 268-281
s. 15, t. 282-295
s. 16, t. 296-309
s. 17, t. 310-326
Tekst główny
Tekst główny
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zadiustowany nakład Wa2
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zadiustowany nakład Wa2
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 87-97

Akcenty na dolnej pięciolinii w Wn

Wn 11 akcentów (t. 87-97) między rękami, na dolnej pięciolinii, jak w t. 83

Akcenty nad górną pięciolinią w Wf (→Wa)

Wfa TGTU=akcenty nad prawą ręką

Nie jest jasne, co spowodowało różnicę umiejsco­wienia akcentów pomiędzy Wn a Wf (→Wa). Każdą z wersji można podejrzewać o niezgod­ność z zapisem Chopina:

  • sztycharz Wn, widząc akcenty nad lasecz­kami oktaw pr.r., mógł je przenieść na stro­nę główek nutowch, co było dość czę­stym, rutynowym zabiegiem (większość tych akcentów umieszczona jest w Wn bliżej oktawy pr.r.);
  • kopista lub sztycharz Wf, widząc znaki na pięciolinii (pomiędzy oktawami obu rąk), mógł je przenieść na górę, by zapewnić im lepszą czytelność.

Oznacza to zarazem, że każda z tych pisowni może być autentyczna, a jeśli podkładem dla Wf był drugi autograf, to nawet obie. W tekście głównym podajemy notację naszego źródła podstawowego, czyli Wf. Za rozwiązaniem tym przemawiają również:

  • akcenty Wn przy powtórzeniu tej części z rozszerzonym ambitusem, umieszczone jednoznacznie nad oktawami pr.r. (Wn ma tam akcenty tylko w t. 119-121, nie osła­bia to jednak siły tego argumentu).
  • pojawienie się akcentów (w t. 87) wraz z oktawami a-a1, tworzącymi w całej tej części górną nutę pedałową, z reguły u Chopina akcentowaną, por. np. d2Andante spianato z op. 22, t. 55-62 lub c2Polonezie As op. 53, t. 143-151.

W tekście głównym umieszczamy akcenty nad górną pięciolinią, tak jak zrobiono to w Wf.

[a może to, co jest w pełnym opisie, dać tutaj? A może tu bez widocznych wariantów?]

Prawdopodobnie w [A] (→Wn) akcenty w t. 87-100 były umieszczone pomiędzy partami lewej i prawej ręki (na dolnej pięciolinii). Ponieważ mogą one odnosić się jedynie do oktawy a-a1, ze względów graficznych umieszczamy je nad górną pięciolinią, co zrobiono też w Wf. Nie można też wykluczyć, że podczas korekty Wf Chopin dodał akcenty pominięte omyłkowo przez Fontanę lub sztycharzy.

[przepisane z Twoich notatek, chociaż po słowach "oktawy a-a1" jest jeszcze nawias "(nuta pedałowa)", ale trzeba by go chyba trochę rozwinąć, a nie jestem pewna, czy dobrze to rozumiem. Chodzi o to, że ta dolna oktawa jest nutą pedałową?]

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Brakujące oznaczenia na źródłach: Wn1, Wn2, Wf1, Wf2, Wa1, Wa2, Wa3, WfS