W Wf (→Wa) arpeggio zapisane jest jako pionowy łuk przed oktawą f-f1, co zastępujemy zwykłym znakiem wężyka – patrz Ogólne Zasady Redakcyjne, p. 5a. W tekście głównym przyjmujemy naturalniejszą w tym kontekście kolejność znaków w Wf.
W t. 27, 29, 30, 31 i 33 (i analogicznych - t. 53-59, 103-109, 286-292) występują różnice w źródłach co do obecności arpeggiów. Ponieważ w pisowni Chopina arpeggio często wygląda jak pionowy łuk i w tej postaci notowano je w Wn (częściowo) oraz w Wf (stale), w późniejszych wydaniach zbiorowych spotykamy najróżniejsze, czasem niekonsekwentne i niejasne wersje tych ozdobników. W tekście głównym bierzemy to pod uwagę i podążamy za Wn porównanym z Wf. Więcej szczegółów ukazują uwagi w poszczególnych taktach.
[dalej moja teoria] Brak arpeggiów w Wf (→Wa) w tym takcie oraz w analogicznych t. 55, 105 i 288 (we wszystkich powtórzeniach tego tematu) oraz ich obecność w Wn sugeruje, że Chopin dopisał je w [A] już po skopiowaniu go przez Fontanę, a nie zdążył dopisać ich później w Wf. Istnieje również możliwość, że była to dowolna adiustacja Wn, jednak wtedy we wszystkich czterech miejscach umieszczono by znak 
. Pionowy łuk w t. 29 nasuwa przypuszczenie, że było to ścisłe odwzorowanie niedokładnego zapisu Chopina.
[no bo inaczej...] Trudno powiedzieć, dlaczego w Wf (→Wa) nie odzworowano. Mogło być to przeoczenie sztycharza lub wcześniejsze – kopisty.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Arpeggio – pionowy łuk
notacja: Ozdobniki