Zagadnienia : Błędy Wf
t. 8
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
W Wf1 dwa ostatnie dwudźwięki pr.r. są sekstami cis3-a3. Tę oczywistą pomyłkę poprawiono w Wf2 i Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy , Adiustacje Wf |
|||||
t. 10
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Umiejscowienie znaku w Wf to niemal na pewno rezultat rutynowego podejścia sztycharza Wf, który przeniósł znak znad wiązania na stronę główek nutowych – takie położenie znaków jest z reguły preferowane, gdy na pięciolinii zapisana jest tylko jedna linia melodyczna (tak samo umieszczony jest pierwszy tryl w tym takcie, co jednak nie wpływa na jego znaczenie). W omawianym miejscu zapis ten, sugerujący, że odnosi się do eis1, jest z pewnością sprzeczny z zamysłem Chopina, o czym świadczy sens muzyczny, poparty notacją bazującego na [A] Wn. W WfS znak został skreślony i wpisany nad gis1, prawidłowy tekst ma również Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Dopiski WfS |
|||||
t. 13-15
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
W Wf (→Wa) laseczki ćwierćnutowe dochodzą tylko do górnych nut oktaw pr.r. na 2. mierze t. 13 i 14; podobnie, w t. 15 tylko górne nuty oktaw są wydzielone jako górny głos na 3. mierze (obie nuty każdej z tych oktaw należą natomiast do dolnego głosu). Jest to z pewnością wynik niezrozumienia pisowni Chopina przez kopistę lub, co bardziej prawdopodobne, przez sztycharza Wf. Chopin pisał laseczki zawsze po prawej stronie główek nutowych, co w takiej sytuacji powodowało niejednoznaczność zapisu, np. w t. 15: . O tym, że Chopin miał na myśli przedłużanie obu nut oktaw, niezbicie świadczą kropki przedłużające obie nuty w Wn w t. 15, a także we wszystkich źródłach w podobnej sytuacji w t. 36-40. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wf |
|||||
t. 15
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
W Wf1 górne nuty 7. i 8. szesnastki pr.r. wydrukowano pomyłkowo o sekundę wyżej. W rezultacie 4 ostatnie oktawy w tym takcie odczytane odsłownie brzmią dis2-eis3, e2-fis3, e2-eis3 i dis2-d3. Oczywisty błąd poprawiono w Wf2 i Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wf |
|||||
t. 20
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |