mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wf

t. 103-104

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W Wf1 brak krzyżyków podwyższających d1 na dis1 w partii l.r. Oczywiste w tym kontekście przeoczenie poprawiono w Wf2 i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wf

t. 186-188

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuki od przed­nutek do gis1-h1 w Wn

Wn TGTU

Bez łuków w Wf1

Wf1 puste

Łuk od przednutek do E w t. 186 w Wf2 i Wa

Wf2, Wa 186: łuk w dół, do E w l.r., 188 puste
..

W całej środkowej części za każdym pojawieniem się tego tematu przednutki łączą się z melodią pr.r. (por. t. 129, 148-149, 206-208), toteż w tym miejscu podążamy za Wn, uznając wersję Wf2 i Wa za niezręczną adiustację.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wf

t. 210

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W Wf1 brak  przy dolnej nucie 2. ósemki. Oczywiste przeoczenie poprawiono zarówno w Wf2, jak i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wf

t. 274

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez znaku (d) w Wn i Wf1

Wn, Wf1 puste

(dis) w Wf2 i Wa

Wf2, Wa TGTU
..

Zdaniem redakcji, wersja z d to efekt przeoczenia  przez Chopina w [A] (→Wn,[KF]→Wf1). W tekście głównym uwzględniamy zatem  dodany w Wf2 i Wa.

Zgodnie z wyjaśnieniem w t. 41, w tekście głównym podążamy za wersją Wf2 (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Adiustacje Wf

t. 283

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez łuków w Wn

Wn TGTU=puste

Łuki w Wf (→Wa)

Wfa łuki nad triolami w obu rękach
..

Nie jest jasne, czy dodane przypuszczalnie w korekcie Wf (→Wa) dwa łuki triolowe miały w intencji wpisującego je – być może Chopina – jeszcze jakieś inne znaczenie, np. motywiczne czy artykulacyjne. W tekście głównym nie uwzględniamy ich, zachowując zamierzoną przez kompozytora spójność notacji odpowiadających sobie taktów (t. 50 i 283) pierwszej i końcowej części Poloneza.

Dodanie łuku w tym miejscu to dowolna adiustacja Wf. Nie widać powodu do zróżnicowania taktów 50 i 283, szczególnie że ten fragment (repryza, t. 268-310) prawdopodobnie w ogóle nie był w [A] wypisany, a jedynie oznaczony jako powtórzenie t. 35-77.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wf