op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 44, Polonez fis-moll
W Wf t. 227 jest ostatni w linii, a koniec łuku wyraźnie sugeruje kontynuację, czego nie potwierdza łuk w t. 228, rozpoczynający się od 1. nuty. Interpretujemy to jako rozdzielone łuki, co zgadza się z notacją Wn i w taki sposób zostało odczytane w Wa, opartym na Wf.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wf, Niepewna kontynuacja łuku
notacja: Łuki
