|
3 łuki w Wn Wn TGTU=3 łuki: 220-224, 224-226 i 226-227 |
|
|
Wfa bez przerw w łuku w t. 224 i 226, ciągły od 220 do 227. miniat od 223 do 226 |
W tekście głównym podajemy łukowanie Wn, w którym łuki są rozdzielone pauzami w t. 224 i 226. Wprawdzie łuki nad pauzami niejednokrotnie zdarzają się u Chopina – por. np. t. 217 czy 240 – ale w tym przypadku znacznie prawdopodobniejsze wydaje się, że ciągły łuk obejmujący w Wf t. 220-227 jest rezultatem błędnej interpretacji łuków rękopiśmiennego podkładu (być może niedokładnego lub niejasnego). Dotyczy to zwłaszcza t. 224 – por. analogiczny t. 165 – w którym melodia, nie mówiąc już o partii l.r., przechodzi do wyższego rejestru (z fis1-e2 w t. 220-224 do fis2-cis3 w t. 224-227).
[w Twoich notatkach jest słowo "przeoczenie" ze strzałką, która WYDAJE SIĘ wskazywać właśnie na tę różnicę, dlatego tak napisałam. Strzałka być może jednak miała wskazywać wyżej.. Ale nie wiem, jak ianczej wytłumaczyć, dlaczego bierzemy wersję Wn. Analogiczne miejsca nie pomagają, więc chyba zostaje tylko argument "zręczniej pod kątem frazowania".]
Wersja Wf (→Wa) to zapewne przeoczenie sztycharza.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
notacja: Łuki