Wn1
Tekst główny
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zadiustowany nakład Wa2
porównaj
  t. 68-70

Bez łuku nad szesnastkami w Wn

Wn EZTU = łuk 68-69 i lewy koniec 69

Bez łuku nad ósemką w Wf (→Wa)

Wfa = EZnieU łuk 68 + lewy koniec 69

Zdaniem redakcji, różnica między łukowaniem Wn1 a Wf (→Wa) może być rezultatem różnych interpretacji tego samego zapisu [A] przez sztycharzy lub kopistę. W tekście głównym skłaniamy się do łuków Wn, zgodnych z podziałem tego odcinka wynikającym w naturalny sposób z faktury. Niewykluczone też, że drugi łuk Wf miał się zaczynać na początku taktu, jak w t. 43-44.

Łukowanie w tych taktach i analogicznych t. 301-303 występuje pod różnymi postaciami w zależności od źródła i momentu w utworze, przy czym w [A][KF] repryza (t. 268-310) nie była prawdopodobnie przepisana, tylko oznaczona jako powtórzenie taktów 35-77, a więc oryginalnie te dwa miejsca powinny być takie same. W t. 68-70 w Wf (→Wa) oba łuki są krótsze, a drugi zaczyna się wcześniej - od szesnastek a-cis1. Brak łukowania w t. 70 sugeruje niedokładność. W Wn pierwszy łuk ciągnie się do początkowego akordu taktu 69, a drugi zaczyna później i obejmuje jeszcze cały kolejny takt. Trudno stwierdzić, która z tych wersji była ostatecznym zamiarem Chopina, choć braki w łukowaniu Wf (→Wa) skłaniają ku wariantowi Wn, który wydaje się płynniejszy i bardziej pasujący do frazy. W t. 301-303 w Wf (→Wa) pierwszy łuk jest taki sam, ale drugiego nie ma w ogóle. Z kolei w Wn drugi łuk jest taki sam, ale brakuje pierwszego. Oba te braki uznajemy za przeoczenia sztycharzy. 

[you're more than welcome do napisania lepszych określeń łukowania Wn, wyjaśniających dlaczego je wybieramy :P ]

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja Jana Ekiera), Warszawa