Wn2
Tekst główny
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zadiustowany nakład Wa2
porównaj
  t. 24-25

2 akcenty i kropka staccato w Wn1

EZnieU

2 akcenty i łuk w Wf (→Wa)

EZnieU1

Akcent i kropka w Wn2

EZnieU tylko kropka + EZnieU2 l.r.

Wariantowa propozycja redakcji

EZTU

Akordowa część charakterystycznej końcówki głównego tematu Poloneza, obejmująca trzy synkopowane ćwierćnuty i 5 ósemek, wystę­pu­je w całym utworze pięciokrotnie – t. 24-26, 50-52, 76-78, 283-285 i 309-311. W Wn oznaczenia artykulacyjne i akcenty pojawiają się tylko za pierwszym razem, co zapewne od­powiada pisowni [A]. Natomiast w Wf (→Wa) niemal takie same oznaczenia – jedyna różnica to doprowadzony do pierwszej z pięciu ósemek łuk, który w wersji Wf zastąpił kropkę staccato nad tą ósemką – występują za każdym razem. Oznaczenia te mogły być dodane przez Chopina w korekcie Wf1 lub jeszcze wcześniej, w podkładzie do tego wydania.
Naszym zdaniem zapisy te opisują w różny spo­sób to samo wykonanie, można je też uważać za uzupełniające się. Biorąc pod uwagę powyż­sze uwagi, za podstawę tekstu głównego przyj­mu­jemy we wszystkich miejscach niewątpli­wie późniejszą wersję Wf, uzupełnioną – w for­mie wariantowej – o pierwszą kropkę z Wn1.

Brak w Wn2 drugiego akcentu w t. 24 to przeoczenie sztycharza.

Ze wszystkich pięciu wystąpień tej frazy, w Wn artykulacja pojawia się tylko za pierwszym razem, co sugeruje, że Chopin nie zdążył jej uzupełnić. Zrobił to natomiast w korekcie Wf (→Wa), dodając jednocześnie łuk w t. 25 i analogicznych. Warto zauważyć, że w Wf (→Wa) w tym właśnie miejscu, nad akordem na 2i, nie ma kropki, która jest w Wn. Naszym zdaniem zapisy te uzupełniają się, stąd wariant tekstu głównego. Brak akcentu na ostatniej ósemce t. 24 w Wn2 to prawdopodobnie przeoczenie lub dowolna adiustacja. Uzupełniamy również kropki nad ostatnimi dwiema ósemkami t. 26, które występują tylko w Wn. W kolejnych wystąpieniach tego fragmentu proponujemy analogiczną artykulację.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wn, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja Jana Ekiera), Warszawa