|
Bez akcentów w Wn Tu bez kliszy |
|
Akcenty długie w Wf, odczyt dosłowny długie akcenty 113-118 i 122-124 (bez 3. linijki) |
|
Krótkie akcenty w Wa TGTU |
Niemal całkowity brak w Wn akcentów w t. 111-125 to przypuszczalnie niedopatrzenie sztycharza lub Chopina. Wskazują na to:
- akcenty w analogicznych t. 87-101, występujące zgodnie – mimo różnicy umiejscowienia – w Wn i Wf;
- obecność w Wn akcentów w t. 119-121 przy braku dostatecznie przekonującego uzasadnienia dla ich obecności tylko w tych taktach;
- akcenty – których autentyczność nie budzi zastrzeżeń – występujące konsekwentnie w całej tej części w Wf, co praktycznie wyklucza rozpatrywanie przez Chopina jakiejś alternatywnej koncepcji tego fragmentu.
Jeśli za brak akcentów w Wn odpowiada niedopatrzenie Chopina, mógł on je następnie dodać w podkładzie do Wf lub korygując to wydanie. W tekście głównym podajemy więc akcenty we wszystkich omawianych taktach, z zachowaniem umiejscowienia znaków w Wf (→Wa), tak jak za pierwszym razem – patrz też uwaga do t. 119-121.
Akcenty w Wf są tu na ogół dłuższe niż w t. 87-101, nie jest to wszakże konsekwentne – akcent w t. 119 jest krótki, a kilka innych też można by uznać za krótkie (w t. 116, 120 i 122-124). Zdaniem redakcji, nie widać muzycznych powodów, by akcenty były tu zróżnicowane lub dłuższe niż za pierwszym razem. Być może więc sztycharz nietrafnie zinterpretował większość znaków, nawet jeśli faktycznie były dłuższe w podkładzie lub ewentualnie w egzemplarzu korektowym. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym proponujemy krótkie akcenty (znak w t. 125 omawiamy osobno). Rozwiązanie takie przyjęto także w Wa.
całym tym fragmencie (poza taktami 119-121, na co trudno znaleźć wyjaśnienie) sugeruje, że nie było ich w [A], a Chopin dopisał je na etapie korekty Wf1. Skoro więc pisane były w innym momencie niż akcenty w t. 83-102 (a także inną ręką, ponieważ w Wf opierano się na kopii Fontany), można przyjąć, że różnica w ich wielkości jest przypadkowa (choć sztycharz w Wf dla porządku postanowił oddać ją w druku). W tekście głównym podążamy więc za Wa, którego redaktorzy doszli zapewne do podobnego wniosku.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wf, Błędy Wn, Autentyczne korekty Wf
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji