Ustalenie, czy Chopin chciał mieć tu akcent w obu taktach, czy tylko w pierwszym, napotyka na trudności, gdyż każda z wersji może być pomyłkowa:
- sztycharz Wn mógł np. powtórzyć akcent w drugim z tych taktów, zmylony podobieństwem ich pierwszych miar,
- kopista lub sztycharz Wf mógł po prostu przeoczyć drugi akcent.
Gdyby założyć autentyczność obu wersji, niepewna byłaby z kolei ich chronologia. Jeśli Chopin dopisał akcent w [A] już po sporządzeniu [KF], późniejsza byłaby wersja Wn. Z drugiej strony, także wersja Wf mogłaby być późniejsza, gdyby Chopin skreślił akcent np. w podkładzie do Wf.
W tej sytuacji jako tekst główny przyjmujemy wersję źródła podstawowego, czyli Wf. Zdaniem redakcji, jest ona również nieco zręczniejsza muzycznie – w rozpoczynającej się tu części, opartej na wyrazistym, liczącym 2 takty wzorcu rytmicznym o wojskowym charakterze, pojedynczy akcent zdecydowanym gestem podkreśla początek nowego odcinka, natomiast dwa akcenty mogą osłabić efekt pierwszych dwóch wystąpień tego wzorca, sugerując mniej dobitną akcentację drugiego z nich (t. 85-86).
Wersja Wa1 to zapewne przeoczenie sztycharza. W Wn2 1. ósemkę pr.r. w t. 83 umieszczono na górnej pięciolinii, a odnoszący się do obu rąk akcent zastąpiono dwoma, po jednym dla każdej ręki.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Błędy Wa, Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
