Ten i poprzedni takt miały w AImaz początkowo następującą postać (transponujemy je do tonacji t. 226-227 wersji ostatecznej):
.png)
Następnie, chcąc zapewne uniknąć czterokrotnego powtórzenia akordu H-dur na początku t. 224-227, Chopin przesunął moment modulacji o 2 ćwierćnuty wstecz:
.png)
Na koniec, w Wf i Wn Chopin nadał t. 226-227 ostateczną postać, w której ulepszony postęp harmoniczny łączy się z początkową, naturalniejszą i logiczniejszą wersją melodii. Chopin wprowadził tę redakcję zapewne dopiero pisząc [A] całości Poloneza. W tej sytuacji wydaje się całkiem możliwe, że podobna zmiana miała w jego intencji dotyczyć także t. 167-168, a tercja h2-d3 na początku t. 168, odpowiadająca 2. fazie kształtowania tego fragmentu, znalazła się w pierwszych wydaniach w wyniku niedokończenia poprawek przez Chopina lub nieporozumienia w ich odczytaniu. Część późniejszych wydań zbiorowych podaje wersję z samym h2 jako jedyną.
Biorąc to pod uwagę, oprócz wersji wydań proponujemy rozwiązanie alternatywne, analogiczne do t. 227.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
notacja: Wysokość