|
Łuk w Wn1, odczyt dosłowny Wn1 pionowy łuk |
|
|
Łuk od przetrzymanej przednutki w Wf, odczyt dosłowny |
|
|
Wn2, Wa przednutka EZnieU1 |
|
|
Arpeggio w Wn1 i Wf, prawdopodobna interpretacja kontekstowa red TGTU |
Pisownia Wn, w której łuk biegnie od przednutki do dolnej nuty oktawy, jest formalnie poprawna i oznacza równoczesne uderzenie oktawy po przednutce. Takie samo jest znaczenie notacji Wa i Wn2, w których wszelkie łuki pominięto (zapewne przypadkiem). Za poprawny można uważać także zapis Wf, oznaczający arpeggio rozpoczęte od górnej nuty. Jednak porównanie z notacją Wf w analogicznych t. 57 i 290, w której pionowy łuk umieszczony bezpośrednio przed oktawą oznacza z pewnością arpeggio, skłania do uznania zbliżonego łuku w omawianym takcie za niedokładnie odtworzony i w zamyśle Chopina również oznaczający arpeggio oktawy. Wykonanie wszystkich trzech analogicznych miejsc jest wówczas takie samo – przednutka i arpeggiowana oktawa. Wersję tę, tworzącą analogię rytmiczną z t. 27, proponujemy zatem w tekście głównym.
Trudno powiedzieć, dlaczego w Wa nie powtórzono łuków za Wf. Mogło to być przeoczenie lub celowe pominięcie znaków, których prawidłowości sztycharz nie był pewien – pionowe łuki Wf pominięto w Wa jeszcze kilkukrotnie w tej i w analogicznych frazach (t. 53-59, 103-109, 286-292).
Zgodnie z wyjaśnieniem w t. 27, proponujemy arpeggio, które w zapisie Chopina często przyjmowało postać pionowego łuku. Trudno powiedzieć, dlaczego w Wa nie umieszczono znaku za Wf. Być może było to przeoczenie sztycharza, choć w tym miejscu i w analogicznych (t. 53-59, 103-109, 286-292) Wa wielokrotnie pominęło pionowe łuki w Wf.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn, Błędy Wa, Błędy Wn, Arpeggio – pionowy łuk
notacja: Ozdobniki
