Wf1
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 50

Bez znaku w A (→KFWn, →WfWa)

!!!   miniat: wycinek, ten takt, obie pięciolinie; tu Wf2.               EZTU = wiązanie 

Akcent długi w WfS, możliwa interpretacja

EZnieU

Duży lecz niejasny, ołówkowy dopisek w WfS mógłby być znakiem , lub – co zdaniem redakcji znacznie prawdopodobniejsze – akcentem długim. Najlepszym kandydatem do zaakcentowania wydaje się punktowana ósemka b1-b2, jednak ze względu na to, że interpretacja powyższa obarczona jest dużą niepewnością, nie proponujemy jej w tekście głównym.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Dopiski WfS

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.