op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 28 nr 24, Preludium d-moll
Zakończenie łuku pr.r. przechodziło w A ewolucję – wpisane są trzy wersje, z których dwie zostały skreślone. Jako pierwsze zostało najprawdopodobniej wpisane dłuższe zakończenie ciągłego łuku: 
. Jest to przykład łuku-tenuto, wielokrotnie stosowanego przez Chopina dla podkreślenia długości wybrzmienia ostatniej nuty objętej łukiem. Chopin następnie dopisał króciutką końcówkę łuku nad ćwierćnutą a1 i nowy łuk pod motywem kwarty f1-c1, skreślając zarazem dalszą część pierwotnego łuku: 
. Ostatecznie także "kwartowy" łuk został skreślony, a górny przedłużony wyraźną, grubszą kreską, sięgającą tym razem tylko do półnuty c1, co powtórzono we wszystkich pozostałych źródłach: 
.
Skreślone łuki widzimy także w dwóch z trzech analogicznych zwrotów – w t. 30-31 i 34-35 pierwotne łuki, rozdzielone nad pauzą szesnastkową, zostały następnie przez Chopina zastąpione ciągłymi łukami (jedynie w t. 16-17 ciągły łuk wpisany był od razu, bez poprawek).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Poprawki A, Skreślenia A
notacja: Łuki
