Zagadnienia : Błędy KF
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 1
|
Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur
..
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy KF |
||||||
t. 4-5
|
Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur
..
W KF linijka kończy się t. 4, a łuki zarówno na końcu t. 4, jak i na początku t. 5 wskazują na kontynuację. W A łuki na przejściu do nowej linii również wskazują na ciągłość łuku, jednak koniec linijki wypada tam wcześniej, już w połowie t. 4. Najprawdopodobniej to właśnie zmyliło kopistę, który pisząc łuki, nie zwrócił uwagi na różnicę w rozplanowaniu tekstu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy KF |
||||||
t. 6-9
|
Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur
..
Łukowanie KF (→Wn) świadczy o roztargnieniu kopisty, być może wskutek pośpiechu. Zmianę na przejściu t. 6-7 można wytłumaczyć nietrafną interpretacją dopisanej w A końcówki łuku (Chopinowi chodziło niewątpliwie o doprowadzenie łuku do ostatniej szesnastki taktu, a nie połączenie z następnym). Przerwany łuk pomiędzy t. 7-8 to prawdopodobnie niedokładne odczytanie A (fragment łuku na początku t. 8 jest w A słabo widoczny) lub pomyłka (t. 8 kończy linijkę w KF, tak jak podobnie się rozpoczynający t. 7 kończy linijkę w A). Sugerujący kontynuację łuk na końcu t. 8, ostatniego w linii, może być po prostu niestarannie zapisany. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy KF |
||||||
t. 7-8
|
Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur
..
Mimo niebudzącego wątpliwości zapisu A łuki l.r. odtworzono błędnie zarówno w KF (→Wn), jak i Wf (→Wa). Fontana pominął oba łuki A, opatrzył jednak konwencjonalnymi łukami triole w t. 8 (zrobił to także w t. 12). Trudno natomiast wskazać, co mogło skłonić sztycharza Wf do sprzecznego z zapisem A połączenia łuków. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy KF |
||||||
t. 16
|
Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur
..
Brak ćwierćnuty f2 w KF (→Wn1) może być wynikiem niedokończonej lub nieudanej poprawki wysokości tej nuty – w miejscu, w którym kończy się laseczka akordu usunięto prawdopodobnie e2. Inna możliwość to niezrozumienie pisowni A, w którym główkę tej nuty można wziąć za nieznaczące zgrubienie na końcu laseczki. Kopista pominął także arpeggio przed tym akordem i łuk. Podstawą adiustacji przywracającej w Wn2 (→Wn3) w miarę poprawny tekst było najprawdopodobniej Wf, na co wskazuje identyczne ujednolicenie wartości rytmicznych tercji g1-b1 (ujednolicenie to było w Wf zapewne rezultatem niezrozumienia pisowni A) oraz sposób, w jaki poprawiono mylący zapis w poprzednim takcie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Różne wartości składników akordu , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Błędy KF |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »