Wn3
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 21

es2 w A (→KFWn1, →WfWa) i Wn3

!!!   miniat: wycinek, ta grupa szesnasek, tylko dolna 5-linia.                 TGTU

c2 w Wn2

zamiast es2

Zastąpienie septymy es2 przez niedysonującą kwintę c2 pokazuje, że 30 lat po napisaniu Preludium jego autentyczne zakończenie było wciąż niezwykłe, wręcz rażące dla konwencjonalnie myślącego adiustatora Wn2. Decyzję o zmianie podjęto, mimo że zarówno bemol przed tą nutą, jak i akcent nad nią wykluczają możliwość jakiejkolwiek pomyłki w tym miejscu.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Jagiellońska, Kraków