op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 28 nr 23, Preludium F-dur
|
es2 w A (→KF→Wn1, →Wf→Wa) i Wn3 !!! miniat: wycinek, ta grupa szesnasek, tylko dolna 5-linia. TGTU |
|
|
c2 w Wn2 zamiast es2 |
Zastąpienie septymy es2 przez niedysonującą kwintę c2 pokazuje, że 30 lat po napisaniu Preludium jego autentyczne zakończenie było wciąż niezwykłe, wręcz rażące dla konwencjonalnie myślącego adiustatora Wn2. Decyzję o zmianie podjęto, mimo że zarówno bemol przed tą nutą, jak i akcent nad nią wykluczają możliwość jakiejkolwiek pomyłki w tym miejscu.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Wysokość
