Zagadnienia : Niepewna kontynuacja łuku
|
t. 25-26
|
Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur
..
W A koniec łuku w t. 25 (na końcu linii) bardzo sugestywnie wskazuje na kontynuację, czego jednak nie potwierdza łuk w t. 26. Zarówno w KF (→Wn), jak i w Wf (→Wa) te niekonsekwentne łuki odtworzono jako jeden ciągły łuk. Zdaniem redakcji, bardziej przekonujące muzycznie jest jednak rozdzielenie łuków. T. 21-25 tworzą bowiem spójną całość, utrzymaną w jednym rejestrze oraz zamkniętą melodycznie i harmonicznie: kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku |
||||||
|
t. 25-27
|
Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur
..
Podobnie jak w partii pr.r., kwestia kontynuacji łuku l.r. nie jest w A jasna ze względu na przejście do nowej linii – łuk w t. 25 (na końcu linijki) może sugerować kontynuację, nie tyle długością, ile brakiem końcowego zaokrąglenia, jednak łuk w t. 26 tego nie potwierdza. Z powodów omówionych we wskazanej uwadze o łuku pr.r. uważamy rozdzielenie łuków za bardziej prawdopodobne i tę wersję proponujemy w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Łuki obejmujące , Błędy KF , Niepewna kontynuacja łuku |
, podczas gdy dwa ostatnie takty są wyodrębnionym brzmieniowo (niższy rejestr) dopowiedzeniem całości Preludium. Przyjęcie takiej interpretacji wymaga uznania, że końcówka łuku w t. 25 jest niedokładna, co tylko pozornie wydaje się niemożliwe – por. podobnie wydłużony, z pewnością niedokładny koniec łuku w t. 27.
