Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Ozdobniki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Ozdobniki

t. 41

Utwór: op. 28 nr 22, Preludium g-moll

Dwa łuki w A

!!!   miniat: wycinek, ten akord z przydatkami, obie pięciolinie.                      TGTU

Arpeggio od G w KF (→Wn)

EZnieU

Arpeggio od w Wf (→Wa)

EZnieU1

..

Nie jest jasne, jak należy rozumieć dwa łuki wpi­sane w A przed akordem z przednutką. Z pewno­ścią wyznaczają one podział między ręce, mogą też jednak – oba lub tylko górny – oznaczać ar­peggio. Tak właśnie – jako arpeggio – zinterpre­tował pisownię Chopina zarówno Fontana w KF (→Wn), jak i sztycharz Wf (→Wa). Jednakże, mimo iż Chopin wielokrotnie oznaczał arpeggia za pomocą pionowych łuków, zwłaszcza w póź­niejszym okresie twórczości, w autografie Preludiów stosował jeszcze konwencjonalne, pionowe wężyki – por. Preludium cis nr 10, zakończenia Preludiów a nr 2, G nr 3, D nr 5, fis nr 8, E nr 9, a także t. 7 w Preludium Fis nr 13 i początki fraz w Preludium F nr 23. Dlatego też w tekście głównym pozostawiamy notację A, a za najprawdopodobniejszą jej realizację uwa­ża­my poprzedzony przednutką niearpeggio­wany akord obu rąk. Wykonania wskazane przez obie pozostałe pisownie źródłowe – ciągłe arpeggio całego akordu obu rąk i arpeggio tylko w pr.r. – można traktować jako warianty.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Fontany

t. 41

Utwór: op. 28 nr 22, Preludium g-moll

Nieprzekreślona przednutka w A

!!!   miniat: wycinek przednutka i półnuta, tylko dolna 5-linia.                     EZTU = chorągiewka przednutki

Przekreślona przednutka w KF (→Wn) i Wa2

EZTU + EZnieU = chorągiewka i kreska

Drobna ćwierćnuta w Wf (→Wa1)

Tu bez kliszy 

..

W tekście głównym zachowujemy Chopinowską notację przednutki jako drobnej, nieprzekreślonej ósemki. Pozostałe zapisy źródłowe są nieautentyczne – przekreślanie przednutek było stałą manierą Fontany, a pominięcie chorągiewki to jeden z częstszych błędów Wf. Pisownie te są zresztą w tym kontekście równoznaczne, gdyż Chopin dość często nie przywiązywał wagi do formy zapisu przednutek – por. np. Preludia a nr 2, t. 5 i analog. czy Mazurek g op. 24 nr 1, t. 41.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Fontany