Ozdobniki
|
t. 41
|
Utwór: op. 28 nr 22, Preludium g-moll
..
Nie jest jasne, jak należy rozumieć dwa łuki wpisane w A przed akordem z przednutką. Z pewnością wyznaczają one podział między ręce, mogą też jednak – oba lub tylko górny – oznaczać arpeggio. Tak właśnie – jako arpeggio – zinterpretował pisownię Chopina zarówno Fontana w KF (→Wn), jak i sztycharz Wf (→Wa). Jednakże, mimo iż Chopin wielokrotnie oznaczał arpeggia za pomocą pionowych łuków, zwłaszcza w późniejszym okresie twórczości, w autografie Preludiów stosował jeszcze konwencjonalne, pionowe wężyki – por. Preludium cis nr 10, zakończenia Preludiów a nr 2, G nr 3, D nr 5, fis nr 8, E nr 9, a także t. 7 w Preludium Fis nr 13 i początki fraz w Preludium F nr 23. Dlatego też w tekście głównym pozostawiamy notację A, a za najprawdopodobniejszą jej realizację uważamy poprzedzony przednutką niearpeggiowany akord obu rąk. Wykonania wskazane przez obie pozostałe pisownie źródłowe – ciągłe arpeggio całego akordu obu rąk i arpeggio tylko w pr.r. – można traktować jako warianty. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Fontany |
||||||
|
t. 41
|
Utwór: op. 28 nr 22, Preludium g-moll
..
W tekście głównym zachowujemy Chopinowską notację przednutki jako drobnej, nieprzekreślonej ósemki. Pozostałe zapisy źródłowe są nieautentyczne – przekreślanie przednutek było stałą manierą Fontany, a pominięcie chorągiewki to jeden z częstszych błędów Wf. Pisownie te są zresztą w tym kontekście równoznaczne, gdyż Chopin dość często nie przywiązywał wagi do formy zapisu przednutek – por. np. Preludia a nr 2, t. 5 i analog. czy Mazurek g op. 24 nr 1, t. 41. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Fontany |
