mUltimate Chopin

op. 28 nr 10, Preludium cis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 1-14

Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll

Akcenty długie w A, interpretacja kontekstowa

!!!   miniat: wycinek kombinowany, 2 miary t. 1 + 2 miary t. 9, tylko górna 5-linia.                   EZTU = 23 akcenty długie (oprócz pierwszego w t. 13)

 i akcenty w KF (→Wn)

w t. 1-2 i 5-6 widełki długości 3,5 szesnastek (prawie do czwartej = EZnieU w t. 1)

 w Wf (→Wa)

jak EZnieU1 wszystkie 23 (do tuż przed 5. szesnastką)
..

Znaki  w t. 1-2 i analog. mają w A różną długość, różnice mają jednak wyraźnie przypadkowy charakter, tak iż w tekście głównym ujednolicamy je. Nadajemy im przy tym postać akcentów długich, biorąc pod uwagę przede wszystkim czynniki graficzne – zdecydowanie przeważają krótsze znaki, które można uważać za akcenty długie – oraz praktyczne – w tempie Allegro molto każde tak szybkie następstwo krótkich diminuend, o ile nie połączymy ich w jedno dwutaktowe (które z pewnością byłoby zapisane inaczej), sprowadza się do akcentów.

Oznaczenia w pozostałych źródłach również wskazują na próby ujednolicenia, choć w przypadku KF (→Wn) pierwsze dwa pasaże mają wyraźnie dłuższe znaki niż następne. Wersje te można uważać za dopuszczalne odczytanie zapisu A.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Niedokładności KF

t. 1

Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll

 w A (odczyt dosłowny→Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek, sekstola, tylko górna 5-linia.                 EZnieU1 = widły i 6

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

 w KF (→Wn)

EZnieU
..

Znak  wpisany w A obejmuje praktycznie całą otwierającą utwór sekstolę. Jednak niektóre następne znaki, które zdaniem redakcji należy bez względu na ich faktyczną długość interpretować jako akcenty długie, mają podobną długość, co skłania nas do uznania także tego znaku za akcent długi. Odczyt dosłowny można naturalnie traktować jako równoprawny wariant. Dość wyraźne skrócenie znaku w KF (→Wn) może być efektem przekonania kopisty o potrzebie ujednolicenia tego i następnych znaków.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności KF

t. 13

Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll

Akcent długi w A (interpretacja kontekstowa→KF)

!!!   miniat: wycinek, ta grupa, tylko górna 5-linia.                           TGTU

 w Wf (→Wa)

jak EZnieU1 w analogicznych akcentach

Bez znaku w Wn
..

Kwestia interpretacji znaku jako akcentu długiego – patrz t. 1-14. Brak znaku w Wn to zapewne przeoczenie sztycharza.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Błędy Wn