Zagadnienia : Niedokładności KF
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 1-2
|
Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur
..
W tekście głównym podajemy łuk Wf (→Wa), ponieważ zdecydowana większość następnych łuków, występujących w podobnym kontekście, doprowadzona jest w A do 1. ósemki następnego taktu – spośród 13 łuków w t. 1-12 i 15 jedynie łuki w t. 1, 8 i 10 kończą się na 6. ósemce, przy dwóch (w t. 6 i 9) niejednoznacznych. Wszystkie wymienione łuki uważamy za niedokładne, gdyż różnice zakresu łuków nie są powiązane ze strukturą motywów – np. krótszym łukom w t. 1 i 8 przeciwstawiają się dłuższe w podobnych figurach w t. 2 i 7. Ponadto w A widoczne są poprawki – łuki w t. 4-5 i 5-6 były przedłużane (w t. 3-4 prawdopodobnie też). Wraz ze skreśleniem kropki staccato na początku t. 2 może to świadczyć o zmianie koncepcji oznaczeń tych figur z na . Wymienione krótsze łuki byłyby więc nieskorygowanymi pozostałościami pierwotnego łukowania. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Poprawki A , Adiustacje Wf , Pominięcie korekty analogicznego miejsca , Niedokładności KF |
||||||||
t. 2-4
|
Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur
..
Doprowadzona do t. 3 końcówka łuku z t. 2 jest w A bardzo słabo widoczna, co przypuszczalnie utwierdziło Fontanę w przekonaniu, że łuki figur l.r. mają się kończyć wraz z ostatnią ósemką taktu, jak jest w t. 1 (przypuszczalnie dopiero widząc łuki w t. 5-6 i 6-7, zorientował się, że jest inaczej, i przedłużył łuk w t. 4). W przypadku początków łuków nawet prawidłowe odczytanie łuków w t. 5-7 nie skłoniło go do poprawienia wcześniej napisanych łuków, ani do zachowania pisowni A w dalszych taktach (w A tylko łuki w t. 9 i 15 można uznać za niejasne pod tym względem, pozostałe wyraźnie rozpoczynają się od 2. ósemki). W tekście głównym podajemy pisownię A (także w następnych taktach). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności KF |
||||||||
t. 4-5
|
Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur
..
W tekście głównym podajemy łuk A (→Wf→Wa). Łuk KF rozpoczyna się o ósemkę wcześniej, a w Wn przesunięto także jego koniec, co upodobniło ten łuk do poprzednich, utrwalając fałszywy obraz artykulacji tych figur – patrz uwagi w t. 1-2 i 2-4. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności KF |
||||||||
t. 8-11
|
Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur
..
Odczytane dosłownie, 3 kolejne łuki A dochodzą tylko do ostatniej ósemki taktu, a ponadto nie całkiem jasny jest moment rozpoczęcia łuku w t. 9 (przyjmujemy, że jest to 2. ósemka). Z powodów omówionych w t. 1-2 uważamy te zapisy za niedokładne, a do tekstu głównego przyjmujemy zasadniczo łuki Wf (→Wa), zgodne ze sposobem, w jaki Chopin poprawiał w A niektóre łuki w podobnych figurach. W t. 9-10 zapis najwyższych nut l.r. na górnej pięciolinii i ich zbliżenie do półnuty b1 otwiera dodatkową możliwość interpretacji łuku l.r. jako dochodzącego do tej półnuty. Możliwość tę uwzględniamy w tekście głównym, traktując wersję Wf (→Wa) jako równorzędny wariant. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wf , Niedokładności KF |
||||||||
t. 10-11
|
Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur
..
Późniejsze rozpoczęcie łuku to jedna z licznych niedokładności łukowania Fontany w tym Preludium – por. uwagę do t. 2-4. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności KF |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »