mUltimate Chopin

op. 28 nr 20, Preludium c-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 2-3

Utwór: op. 28 nr 20, Preludium c-moll

Łuk do t. 3 w A i KGS (odczyt dosłowny)

!!!   miniat: 2. połowa t. 2 i 1. połowa 3, tylko górna 5-linia, wycinek.            EZnieU1

Łuk w t. 2, interpretacje kontekstowe A (→KF→Wn, →Wf→Wa) i KGS; łuk AB i ASz

EZTU
..

Odczytany dosłownie, łuk A dochodzi do 1. akordu t. 3, czego jednak nie odczytano w ten sposób ani w KF (→Wn), ani w Wf (→Wa). Całotaktowy łuk ma także AB i prawdopodobnie ASz (patrz charakterystyka tego autografu). Podobną niejasnością, jeśli chodzi o zakres tego łuku, obarczona jest też KGS. W tekście głównym podajemy łuk do ostatniej ćwierćnuty t. 2, biorąc pod uwagę liczne przykłady zbliżonych sytuacji, w których niedokładność pisanych przez Chopina łuków nie ulega wątpliwości – por. np. Preludium B nr 21, t. 13 i 31 czy 38.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 3

Utwór: op. 28 nr 20, Preludium c-moll

Ciągły łuk w A (→KF→Wn, →Wf→Wa) i ASz

!!!   miniat: wycinek, t. 3 i pół t. 4, tylko górna 5-linia.               EZTU lewy koniec

2 łuki od 1. miary w AB

EZnieU = łuk w t. 3 + lewy koniec w t. 4

2 łuki od 2. miary w KGS

EZnieU1 = cały + lewy koniec
..

Łuki KGS w tych taktach są zapewne podwójnie niedokładne, zarówno jeśli chodzi o ich liczbę, jak i zakresy. Dwa łuki ma również AB, traktujemy przy tym łuk w t. 3 jako obejmujący cały takt (Chopinowi prawdopodobnie zabrakło atramentu). Natomiast wszystkie źródła związane z publikacją Preludium obejmują te takty jednym łukiem, podobnie ASz (przyjmujemy, że intencjonalnie łuk ten dochodzi do końca t. 4 – patrz charakterystyka ASz).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 4-5

Utwór: op. 28 nr 20, Preludium c-moll

Ciągły łuk w A (odczyt dosłowny→Wf→Wa) i KGS

!!!   miniat: wycinek 2. pół t. 4, tylko górna 5-linia.
t. 4 EZnieU prawy koniec + t. 5 lewy koniec EZnieU zrobić (cięcie ~w połowie t. 5)

Rozdzielone łuki w A (interpretacja kontekstowa→KF→Wn), AB i ASz

EZTU t. 4, prawy koniec + EZTU t. 5 lewy koniec (do zrobienia)
..

Łuki A na przejściu t. 4-5 są niejednoznaczne – łuk w t. 4, na końcu linijki, wyraźnie sugeruje kontynuację, czego nie powierdza łuk w t. 5. Podkreślona zmianą rejestru i dynamiki czterotaktowa struktura Preludium nakazuje uznać za niedokładną końcówkę łuku w t. 4, co potwierdza notacja obu późniejszych autografów albumowych.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 5-13

Utwór: op. 28 nr 20, Preludium c-moll

Łuki od 1. miary do C1-C w A (→KF→Wn, →Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek kombinowany (tu A pół t. 5 + 2. pół t. 8), tylko dolna 5-linia.                EZTU 5-7 + 8 i 9-11 + 12

Łuki od 1. miary do C1-C i końco­wego akordu (na wzór AB)

na miniaturze pół t. 5 i 2. połowa t. 8 do kwinty t. 9, tylko dolna 5-linia.               
EZnieU2 5-13 = 2 łuki

Łuki od 2. miary do C1-C i końco­wego akordu w ASz, odczyt dosłowny

miniat. pół t. 9 + 2. pół t. 12 i kwinta 13, tylko dolna 5-linia.           EZnieU 5-7 + EZTU 8 + EZnieU 9-11 + EZTU 12 + EZnieU1 13

Łuki od 2. miary do C1-C w ASz, interpretacja kontekstowa

miniat. ta sama co war_33.           EZnieU 5-7 + EZTU 8 + EZnieU 9-11 + EZTU 12 

Bez łuków w KGS
..

W tekście głównym podajemy jednoznaczne łuki A i pozostałych źródeł wywodzących się od niego. Późniejsze autografy – AB i ASz – przekazują jednak warianty, które nie wydają się być jedynie niedokładnościami zapisu. Dłuższy łuk AB, w ory­ginale umieszczony w t. 5-9 dziewięciotaktowej wersji Preludium, uwzględniamy w podstawowej, 13-taktowej wersji jako wariant łuku w t. 9-13.
Łuki ASz podkreślają początek basowego passus duriusculus, stanowią też najpóźniejszy autentyczny wariant łukowania tych taktów. Końcówka łuku w t. 9-12 sięga do t. 13, co zdaniem redakcji jest niedokładnością, ale odczytane dosłownie daje wariant łączący obie autentyczne odmiany łukowania.
Brak łuków w KGS to zapewne jedna z licznych usterek tej kopii.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Błędy KGS

t. 5-6

Utwór: op. 28 nr 20, Preludium c-moll

Ciągły łuk w A (→KF,Wf→Wa), AB, ASz i KGS

!!!   miniat: 2. połowa t. 5 i początek t. 6, tylko górna 5-linia.               TGTU prawy koniec (do zrobienia)

Rozdzielone łuki w Wn

prawy koniec do 4. ćwierćnuty w t. 5 + łuk od t. 6 do końca 8
..

Notacja łuków KF, choć zasadniczo zgodna z A, może budzić wątpliwości – koniec łuku w t. 5, ostatnim w linii, tylko minimalnie wykracza poza kreskę taktową, tak iż odczytanie tego łuku przez sztycharza Wn jako kończącego się w t. 5 specjalnie nie dziwi, zwłaszcza że poprzednie trzy łuki dochodziły praktycznie do kresek taktowych.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn