Wf1
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 14-22

W tym Preludium Chopin z zasady nie stawiał znaków chromatycznych przed górnymi nutami łamanych oktaw – patrz t. 1-4. W omawianych taktach problem dotyczy kolejno:

  • w t. 14 c2, des2, d2 i es2,
  • w t. 15 i 17 es2, d2, f2 i ges2,
  • w t. 16 es2, d2, f2 i b2,
  • w t. 18 es2, d2, f2 i eis2,
  • w t. 19 eis2,
  • w t. 21 ais2, his2 i eis3.

Notację taką ma A (→KF,Wf), natomiast w Wa, Wn1 i Wn2 dodano większość potrzebnych znaków (odpowiednio 21, 18 i 22 z potrzebnych 24).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Niedokładności A, Błędy powtórzone Wn, Błędy powtórzone Wf, Błędy powtórzone Wa

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.