op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 28 nr 8, Preludium fis-moll
W tym Preludium Chopin z zasady nie stawiał znaków chromatycznych przed górnymi nutami łamanych oktaw – patrz t. 1-4. W omawianych taktach problem dotyczy kolejno:
- w t. 14 c2, des2, d2 i es2,
- w t. 15 i 17 es2, d2, f2 i ges2,
- w t. 16 es2, d2, f2 i b2,
- w t. 18 es2, d2, f2 i eis2,
- w t. 19 eis2,
- w t. 21 ais2, his2 i eis3.
Notację taką ma A (→KF,Wf), natomiast w Wa, Wn1 i Wn2 dodano większość potrzebnych znaków (odpowiednio 21, 18 i 22 z potrzebnych 24).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Niedokładności A, Błędy powtórzone Wn, Błędy powtórzone Wf, Błędy powtórzone Wa
notacja: Wysokość