Wn1
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
KXI - Kopia wcześniejszej wersji
KGS - Kopia George Sand
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 12

Akord z palcowaniem w A (→Wf,KFWn)

!!!   miniat: wycinek, ten akord, obie pięciolinie.                    EZTU nuty + EZnieU palcowanie (cyfry i klamerka)

Akord z palcowaniem proponowanym przez redakcję

!!!   miniat: corel.                             EZTU

Akord bez palcowania w Wa i KGS

EZTU bez palcowania

Uproszczony akord w WfS

EZnieU (z palcowaniem)

Wersję wpisaną – najprawdopodobniej przez Chopina – do WfS można uważać za dopuszczalny wariant, ułatwiający wykonanie (Chopin nieskreślił palcowania, ale jest jasne, że nie ma ono zastosowania do tej wersji). W Wn akord pr.r. zanotowano w skomplikowany, niejasny i niewynikający z pisowni A (→KF) sposób (odtworzony jedynie w transkrypcji graficznej – wersja :transkrypcja"), w którym tercję ais1-cis2 opatrzono osobną laseczką i umieszczono przed innymi składnikami akordu.
W tekście głównym palcowanie Chopinowskie, oznaczające równoczesne wykonanie 1. palcem pr.r. tercji ais1-cis2, oznaczamy w sposób zgodny z tym, który dla naciśnięcia dwóch klawiszy jednym palcem przyjęto w Wydaniu Narodowym. Chwytu tego dla małej tercji na czarnych klawiszach użył Chopin kilkukrotnie – por. Koncert e op. 11, cz. II, t. 16Koncert f op. 21, cz. II, t. 77, a najprawdopodobniej także Scherzo cis op. 39, t. 6-8 i 14-16.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Niedokładności Wn, Dopiski WfS

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja Jana Ekiera), Warszawa