


Strona:
Źródło tekstu:
s. 2, t. 22-43
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
Tekst główny

W A znaki na początku t. 25, 27 i 31 są wprawdzie dość długie – w t. 25 i 31 dochodzą prawie do es1 – jednak ich kształt i położenie (rozpoczynają się wyraźnie przed g1), a także analogia z t. 1, 3 i 7 przemawiają za odczytaniem ich jako akcentów długich. Różnice długości znaków widoczne w Wn1 (→Wf→Wa) wynikają z traktowania ich jako widełek diminuendo i dopasowywania ich końców do najbliższych nut. W Wn2 dokonano adiustacji ujednolicającej trzy omawiane znaki.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wn, Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki